Final Sessizliği..

Dün akşam resmen ayakta izledim maçı.. Hop oturup hop kalka durumu olmadı bu kez. Sırbistan'ın attığı her baskette elime geçirdiğim yastıkları oraya buraya attım, tırnaklarımı yedim, nefesim kesildi, "bu maç gidiyor!" dedim... Aradaki 6 puanlık farktan sonra 3 dakika kalmasıyla, varsın gitsin.. dedim. 12 DEV adamımız bırakmadı!!! Çekip koparırcasına aldı bu maçı!! Herkesin diline dolandığı gibi, geçmişte futbol takımımızın da yaptığının aynısıyla, son dakika'da, hatta son salise'de aldılar maçı!! Bu nasıl bir mutluluk, nasıl...
Diyordum ya hep, Dünya Kupası finalinden beri ağlamadım diye.. Dün gece ağlamama neden olan ilk şey Fenerbahçe'nin saçma-salak yenilgisiydi. Sahada yoklardı bile! Neyse, bu konuya daha fazla girmek istemiyorum. Zira sahiden de keyfimi çok kaçırdı... Ardından gelen final gururu inanılmaz bir duyguydu. Tanrı dev adamlarımızı korusun, bu gece bizi kimse kupadan alıkoyamayacak!
Finale saatler kala, sessiz kalmayı seçiyorum...
(A)rtık (B)izi (D)urduramazsınız!!!

Dipnot: Turnuvada finali hak eden iki takım vardı ve şimdi ikisi de finalde.. Başarılar Dev Adamlar! Yüreğimiz, desteğimiz, inancımız, dualarımız her şeyimiz sizinle! Omuzlarınızda büyük yük var, sizden çok şey bekliyoruz ve inanıyoruz, bize final gururunu yaşatacaksınız!!