Sinirli ya da üzgün olduğunuz zamanlarda kelimeleri toparlamanın ne derece zor olduğunu bilirsiniz işte… Şimdi tam da bu durumdayım. Öfkeyle kalkıp, zararla oturmanın eşiğindeyim. Kendimi bildim bileli maç izlerim ben. Fenerbahçe’nin mağlup olduğu her maçın gecesini uykusuz geçiririm, ‘gol sesi, sevinci’ boğazıma takılı kalır… Fakat bu kez çoğu şeyin ötesinde, bir taraftar isyanının ortasındayım! Soruyorum size futbolseverler; Türk takımları bu rakipleri yenemeyecek kadar zayıf mı?! Nerede kaldı ‘dört büyükler’ ? Peki, Aykut Kocaman, Rijkaard şimdi zararın neresinden dönsek kar?
Yunanistan deplasmanındaki Fenerbahçe yenilgisinden beri aynı şeyi tekrarlıyorum: Chelsea bile Kadıköy’den geçemedi, Paok mu geçecekmiş! Ne büyük bir hayal kırıklığı ama… Bunu bize yine yeni ve yeniden yaşatan takımıma ne söylesem gözyaşımı dindirir ki?
26 Ağustos Perşembe günü Türkiye nefeslerini tuttu, gözlerini dört büyüklerin(!) oynayacağı play-off turu rövanş maçlarına dikti. Taraflı tarafsız herkes Türkiye’den tur bekliyordu! Trabzonspor ve Beşiktaş’ı bir kenara koyarak söylüyorum, meğer turu yanlış yerde bekliyormuşuz!! Oynanan dört maçtan evine turla dönen yalnızca Beşiktaş oldu. Geride kalan üç takım da maça 1-0 başlayıp, tura el sallayarak bitirdi. Peki on binlerce, yüz binlerce taraftarı üzmeye ne hakkınız vardı?!
İşte tam da şimdi yorumculara katılıyorum. Fenerbahçe takımındaki futbolcular çalışmıyor. Kişisel sebepleri bir kenara itersek bunun tek sorumlusunun Aykut Kocaman olduğunu düşünüyorum. Geldiğinden beri bize hiçbir mutluluk yaşatmadı! Seyircisiz oynanan Antalyaspor maçını saymamı beklemeyin benden!
Kanayan yaralarımız var, gittikçe derinleşen! Olmadık yerlerde o veya bu sebeple yapılan hatalar yüzünden bu elimizden kaçırdığımız kaçıncı maç… Paok maçının telafisi yok diyen Sayın Kocaman, geleceği görebiliyordunuz demek… Şimdi geldiniz mi sözüme. ‘Kocaman hedeflerimiz var!’ diye çıktığımız yolun daha en başında, ‘Kocaman hayal kırıklıklarımız var…’
Turu hakkıyla, güzel ve keyif veren futboluyla geçen Beşiktaş’a başarılar diler; gruplarda da aynı gururu yaşatmasını temenni ederim.
Dipnot: 2010 Dünya Kupası final maçından beri ağız dolusu gol diye bağırıp, sonucunu sevinçle bitiremedim hiçbir maçın. Diyorum ki ben Aykut, yol yakınken şapkanı önüne alıp bi’ düşünsen, ‘ben nerede yanlış yaptım’ diye… Yoksa durum böyle giderse aramız gittikçe açılacak. Ki bu, Galatasaray taraftarı ve Rijkaard arasındaki bağ için de geçerli…
Son olarak, Chelsea bile Kadıköy’den geçemedi, Paok geçti. Sonumuz hayrolsun!
Gözüm yine gazetelerdeki manşete takıldı... Beşiktaş'tan başkası yalan diyor bir tanesi. Kınıyorum ben de haliyle bir taraftar olarak. Yakışmıyor bize böyle şeyler, gerçekten...
Yazının Aslı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder